Jan Hage gepromoveerd op kerkmusicus Willem Mudde

De Protestantse Theologische Universiteit heeft woensdag 21 septmber aan organist-musicoloog Jan Hage het doctoraat in de godgeleerdheid toegekend. Dat gebeurde na afloop van zijn verdediging van een proefschrift over kerkmusicus Willem Mudde (1909-1984) in de Aula van de Vrije Universiteit te Amsterdam.

Text Example

advertentie



Promotor was dr. Marcel Barnard, bijzonder hoogleraar Liturgiewetenchap. Dr. Jeroen van Gessel was  co-promotor. Opponenten waren onder anderen prof. dr. Martin Hoondert, historicus prof. dr. George Harinck, prof. dr. Hans Fidom en dr. Mirella Klomp. Zij legden Hage het vuur aan de schenen, onder meer over Muddes houding tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hage wist alle vragen kundig te beantwoorden en kritiek behendig te pareren.

De Aula was goed gevuld met onder anderen familieleden van Mudde en tientallen organisten. Zoals gebruikelijk aan de VU, werd de promotieplechtigheid van dr. Hage omlijst met orgelspel op het ‘Couperinorgel’ door Henk Verhoef.

Dit najaar verschijnt een handelseditie van Hages proefschrift ‘Muziek als missie. Een luthers geluid in een calvinistische wereld. Een studie naar Willem Mudde en de kerkmuzikale vernieuwingsbeweging.’

 


Over het proefschrift

Willem Mudde (1909-1984) geldt als de belangrijkste vertegenwoordiger van de twintigste-eeuwse kerkmuzikale vernieuwingsbeweging, die op haar beurt geworteld was in de liturgische beweging.
Nieuw waren de grotere rol en plaats van muziek, geïntegreerd in de liturgie, een vast aandeel van kerkkoor of cantorij, oude en nieuwe liturgische muziek, een eigen kerkmuziekopleiding en een kerkelijke regeling voor kerkmusici.

Qua idioom oriënteerde men zich op de Duitse muziek van vóór de Verlichting en op de nieuwe muziek uit kringen van de kerkmuzikale vernieuwingsbeweging. De visie en praktijk van deze beweging heeft het naoorlogse kerkmuzikale landschap van delen van de protestantse kerken in Nederland bepaald en werd daar van officiële zijde breed gedragen. Mudde propageerde in Nederland de nieuwe Duitse kerkmuziek die door onder andere Hugo Distler, Ernst Pepping, Johann Nepomuk David, Siegfried Reda en Helmut Bornefeld geschreven was en bracht het gedachtegoed van Oskar Söhngen, inspirator van de lutherse kerkmuzikale vernieuwing, voor het voetlicht.

De studie is een ‘thematische biografie’, waarbij biografische gegevens ten dienste staan van de beantwoording van centrale vraag: wat was de plaats en betekenis van Mudde binnen de kerkmuzikale vernieuwingsbeweging?

 

© 2016 beeld Facebookpagina Elzien de Groot, Ede