Robert Quinney brengt in zijn nieuwste cd twee op en top symbolen van Engelse trots bij elkaar: ‘Master of the King’s Music’ Sir Edward Elgar en Westminster Abbey met haar monumentale Harrison & Harrison-orgel. Grootse orgelwerken en transcripties worden door Quinney met verve vertolkt. Editor’s Choice, of course…
Westminster Abbey vormt al bijna duizend jaar het decor voor belangrijke koninklijke gebeurtenissen. Er zijn vorsten en vorstinnen gekroond, huwelijken voltrokken en begrafenisplechtigheden gehouden. Geen wonder dat deze tempel door veel, zo niet de meeste Engelsen als hét heiligdom van de natie wordt beschouwd.
advertentie
Het Harrison & Harrison-orgel voor deze kerk werd in 1937 opgeleverd, net op tijd om een bijdrage te kunnen leveren aan de kroning van George VI (inderdaad, die van ‘The King’s Speech’). De afgelopen decennia werd een aantal substantiële wijzigingen en vernieuwingen doorgevoerd, waarvan het orgel bepaald niet slechter is geworden. Als de benaming ‘eenmansorkest’ ergens op zijn plaats is, dan hier wel. Uitermate geschikt dus voor de muziek van Edward Elgar, nog zo’n icoon uit de Engelse geschiedenis. De verbindende schakel heet Robert Quinney, die Elgars belangrijkste orgelwerk combineert met een aantal transcripties van orkestwerken.
Quinney (*1976) is al jaren verbonden aan Westminster Abbey en zat ook tijdens de huwelijksinzegening van Prince William en Kate Middleton in april van dit jaar op de orgelbank. Hij maakte eerder indruk als koorbegeleider op diverse Hyperion-cd’s en met zijn solo-cd vanuit de naburige Westminster Cathedral (met muziek van Brahms, Wagner en Dupré). Quinney toont zich hier opnieuw een bezield musicus, gezegend met een fenomenale techniek. De klankrijkdom van het orgel wordt door hem ten volle uitgebuit; niet blind, maar weloverwogen. Zijn timing is perfect afgestemd op de kerkruimte.
Quinney’s interpretatie van de Sonate doet alle recht aan het caleidoscopische karakter daarvan. Zelden heeft een uitvoering van dit stuk me zo gegrepen; misschien zet Quinney hier wel een nieuwe standaard. Muziekcriticus Michael Kennedy schreef in zijn boek ‘Portrait of Elgar’ dat men om de Finale succesvol te kunnen spelen, in mentaal en fysiek opzicht een atleet moet zijn. Welnu, het is dat er komende zomer geen Elgar-finale op het Olympische programma staat, anders hadden onze overzeese buren met een gerust hart Robert Quinney kunnen afvaardigen.
Bij de transcripties gaat het, met uitzondering van de overbekende Nimrod, om bewerkingen die nog niet eerder op cd zijn opgenomen. Drie daarvan zijn afkomstig van Iain Farrington, een generatiegenoot van Robert Quinney. De transcriptie van de Severn Suite is gebaseerd op de orkestversie die Elgar zelf van zijn eerder voor brassband geschreven werk maakte. Plezierige en onbekommerde muziek, evenzo uitgevoerd. Sospiri is een melancholiek adagio, geschreven voor strijkorkest, harp en orgel. Een werk van grote schoonheid, ook in de orgelversie. Quinney heeft de solovioolpartij toebedeeld aan de fluiten van het Abbey-orgel. Aangrijpend is de Solemn Prelude ‘For the Fallen’, het begin van het derde deel van het oratorium The Spirit of England. De lagere registers van de H&H leveren een indringende bijdrage aan dit mini-Requiem. Voor een vrolijker noot zorgen de twee Pomp and Circumstance Marches (nu eens niet de eerste of de vierde), die van Quinney een gezonde dosis banaliteit meekrijgen. En wat komt die batterij Engelse tongwerken hier goed van pas!
Last but not least moet er een pluim uitgaan naar de Signum-crew, die erin is geslaagd alle klankregionen gedefinieerd en bijna natuurgetrouw weer te geven. Voorwaar geen sinecure in ‘The Abbey’.
Edward Elgar en Westminster Abbey. Twee symbolen van de Engelse natie, hier op excellente wijze bijeengebracht door Robert Quinney.
The Organ of Westminster Abbey
Robert Quinney plays works by Elgar
Pomp and Circumstance March Op. 39 no. 3 (arr. Iain Farrington); Nimrod, from Enigma Variations op. 36 (arr. William H. Harris); Sonata in G Op. 28; Sospiri Op. 70 (arr. Robert Quinney); Severn Suite Op. 87 (arr. Iain Farrington); Solemn Prelude: For the Fallen, from The Spirit of England Op. 80 (arr. Harvey Grace); Pomp and Circumstance March Op. 39 no. 5 (arr. Iain Farrington).
Label/nummer: Signum Classics SIGCD266
Speelduur: 74’36”
Boekje: Engels, 16 pagina’s
Prijs: € 23,50
