Woensdagavond heb ik in Haarlem zeven muzikale (boeiende? mooie? (on)geïnspireerde? goede?) improvisaties beluisterd. Tot op dit moment weet ik nog steeds niet wie ik op welk moment in de rij gehoord heb. Eén ding weet ik wel: er werd gemusiceerd en moed getoond.
Er was zeven keer sprake van individuele vrijheid! Bij alle zeven dacht ik: ‘Dat zou ik willen kunnen’. Het was een leuke avond, helaas weer twee jaar wachten. De man die op de laatste regel van het thema zo’n prachtige passacaglia neerzette, die zou ik vaker willen horen. Donderdagavond kon ik helaas niet aanwezig zijn. Maar het irriteert me als liefhebber dat veel luisteraars zichzelf kennelijk publiekelijk in staat achten jury-lid te zijn. Als dan zelfs op de website van Gerben Mourik gesproken wordt van de ‘weinig geïspireerde finale’ dan vind ik dat niet chique.
advertentie
Henk Kik, Houten
