RECENSIE Mighty Voice – The Organ of Truro Cathedral

Mighty Voice Truro Cathedral

Het grote orgel van Truro Cathedral is een klasse apart. Het klasselabel Regent Records heeft al menig plaatje opgenomen in de Cornish Cathedral. De Father Willis in de neogotische kathedraal is van 1887 en heeft de ruim 125 jaar geschiedenis vrijwel ongeschonden doorstaan – uniek voor een Engelse kathedraal. Wie het instrument hoort, kan superlatieven niet binnenhouden, aldus de site van Truro Cathedral.

Zoals een goed kathedraalorgel toch eigenlijk hoort te hebben, heeft Truro een delicate balans tussen sonoriteit en intimiteit, kracht en liefelijkheid, dictie en poëzie. Father Willis heeft het orgel getekend en geïntoneerd voor een ruimte die pas later voltooid werd. De eerste cd die ik ooit van het orgel hoorde, werd mij toegezonden door Graham Barber: Graham Barber plays the Father Willis Organ of Truro Cathedral – English Romantic Organ Music, Great European Organs No. 4, Priory Records. Ik koester deze plaat nog steeds, omdat ik onder andere door deze opname genas van het vooroordeel jegens Engelse kathedraalorgels: lompe bakken met veel toeters en bellen en nauwelijks van enige artistieke waarde. Toegegeven, sommige opnamen en sommige organisten en inderdaad ook sommige Engelse kathedraalorgels voeden dit vooroordeel wel. Maar ga zelf toch maar eens luisteren in good old England; zet je onder de oude kruisribben en bogen van York Minster, Durham Cathedral, Ripon Cathedral of … Truro Cathedral.

Text Example

advertentie



Te midden van alle Engelse kathedraalorgels schittert Truro toch wel. Soms hoor je een harmonium, soms een donderende orgelklank; orkestraal, maar toch belijnd en gedistingeerd sprekend. Een bescheiden pedaal zelfs zonder een 32’ tongwerk – terwijl je dat soms al in een kleine Engelse Priory kunt aantreffen – maar wat een stralende kracht wist Father Willis toch te bereiken met slechts zeven pedaalregisters, waaronder één tongwerk! En dan die Harmonic Flute van het Solo, de Flute harmonique van het Great, de Orchestral Oboe van het Solo … 45 registers, waarvan 13 tongwerken; bijna een derde dus. Zwelgen maar!

Het spel van assistant-organist Luke Bond is onberispelijk. Bij de inzet van Widors vermaarde Allegro (openingsdeel van Symphonie VI) is Bond helaas niet zo avontuurlijk als zijn naamgenoot. Anders dan James neemt hij geen risico’s. Maar meteen in Mendelssohns Prelude and Fugue in c (op. 37/ 1) ontpopt de ware Bond zich toch. Gelukkig zet hij deze gedreven maar niet gehaaste aanpak voort in Waltons prachtige Prelude and Fugue ‘Spitfire’. Bond stijgt en landt met de Engelse jager alsof de slag om Groot-Brittannië nog beslecht moet worden. Magna voce cane et magno cum jubilo (2009) van David Bednall is niet minder dan een openbaring. Een groots werk van kathedrale statuur van de hand van een veelbelovende jonge componist. Bond is een geweldige pleitbezorger van het Engelse werk met French flavour.

Luke Bond eindigt met Guilmants bekende Sonate I – en het verveelt mij niet. Misschien toch wel de beste Sonate van Guilmant… Sonate I krijgt hier een aangename vertolking zonder de overdosis virtuositeit die werken als dit wel eens krijgen onder Engelse handen. Wel had de Tuba een glansrol kunnen spelen in de afsluitingen van de statige openingsakkoorden en aan het einde van de Finale. De Tuba is recent meer naar voren geplaatst en daarmee luider geworden in het hele koor. Dat kan een goede reden zijn om de Tuba niet vrij teugel te geven.

Het boekje is, zoals we gewend zijn van Regent Records, smaakvol en verzorgd. Overigens is een programma van net meer dan een uur echt wel wat karig. Bondigheid is te waarderen, maar je kunt het ook te bont maken.

 


Mighty Voice

Truro Cathedral Organ – Luke Bond

Allegro from Symphony Nr. 6 (Widor); Prelude and Fugue in c, op. 37/1 (Mendelssohn); Touch her soft lips and part (fromt Henry V) (Walton, arr. Gower); Prelude and Fugue ‘Spitfire’ (Walton, arr. Winpenny); Scherzetto from Organ Sonata (Whitlock); Magna voce cane et magno cum jubilo (Bednall); Handel in the Strand (Grainger, arr. Stockmeier); Whote Note Paraphrase (MaxMillan); Sonate Nr. 1, Op. 42 (Guilmant)

Label: Regent Records
Nummer: REGCD386
Speelduur: 63’58
Booklet: 12 pagina’s (EN)
Prijs: € 17,50