Text Example

advertentie

Een kernsteek levert al eeuwenlang een discussie op. Volgens de een helemaal okay, voor de ander volstrekt fout. Dat verklaart dus waarom de schrijver m/v van de nieuwe column op Orgelnieuws tegendraads kan zijn. Soms zelfs in het geheel niet objectief. Maar wel altijd betrokken op de orgelwereld. De teksten ingeleverd via een vage server in Verweggistan, tast zelfs de redactie in het duister wie ‘Kernsteek’ is.

Je zal maar organist zijn in een r.k. kerk… Van alle muzikale beroepen is dat op dit moment toch wel het minst aanlokkelijke. Wie ooit op de Utrechtse Kerkmuziekschool heeft gestudeerd onder de strenge leiding van de priesters Huigens en Voncken zal dit nu wijselijk voor zich houden, bang om in de slachtofferrol gedrukt te worden. Of zal hem gevraagd worden “Haben Sie es gewußt?”, zoals onlangs die bekende pastoor/organoloog overkwam toen hij nietsvermoedend op de beurs Kerk en Gemeente een microfoon onder de neus gedrukt kreeg? En ook als je oprecht zou antwoorden dat er in het grootste deel der nationale parochies en kerkelijke instellingen op een normale manier met kinderen wordt omgegaan, is daar het volgende struikelpunt: “Hé, paap, is jullie liedbundel weer wat dunner geworden?” Het is inderdaad niet te geloven in deze tijd, maar enkele scherpslijpers in de bisdommen Utrecht en Den Bosch hebben gemeend het liedrepertoire te kuisen en veel, inmiddels ingeburgerde en zelfs geliefde, liederen op de verboden lijst te plaatsen. Niet alleen de woorden van dichter Huub Oosterhuis zouden op deze manier niet meer klinken, ook de bijbehorende muziek van grootheden als Huijbers, Oomen en De Sutter kan het dan wel schudden. Dat Oosterhuis een uitgetreden Jezuïetenpater is, heet dan ‘niet relevant’. Ja hoor, “en ghie gleuf dâ?”.

Over rekeningen vereffenen gesproken: al decennia verdienen de r.k. kerkmusici het zout in de pap niet. Op dezelfde niveaus, met dezelfde papieren, verdient de protestantse collega altijd nog bijna drie keer zo veel. Tussen enkele vakorganisaties (KDOV, NSGV) en de bisschoppen is al jarenlang overleg over een betere rechtspositie en salariëring, d.w.z. eigenlijk is er geen overleg. De vakcommissie heeft een prima en rechtvaardig plan gepresenteerd maar dit ligt al weer twee jaar lang te bederven in een bureaula van een bisschoppelijk gedelegeerde. Je zou verwachten dat die r.k. kerkmusici de straat op gaan of op z’n minst een staking uitroepen. Nu zijn het allemaal mensen die houden van hun vak, maar het is nog maar de vraag of hun werkgevers het erg zouden vinden als hun werknemers verstek zouden laten gaan. Wat is er immers aantrekkelijker dan twee of drie vrijwillige amateurs achter het orgel neer te poten en ‘verdeel en heers’ toe te passen. En als je dan echt niemand kunt krijgen, dan betaal je ‘m toch gewoon zwart uit de collecteschaal. Menige uitvaart of trouwdienst wordt op deze wijze financieel ‘afgewikkeld’. Je zou haast de FIOD er op af sturen. Natuurlijk kun je ook de grootste organistenclub alarmeren: de Koninklijke Vereniging van Organisten en Kerkmusici. Maar nee, die hebben het te druk met de fusie met de Gereformeerden en zijn hun r.k. vakzusters en broeders blijkbaar helemaal vergeten. De vereniging lijkt weer terug te keren naar de identiteit van de tweede helft van de vorige eeuw: een protestantse belangenorganisatie.

Uiteindelijk zijn het natuurlijk gewoon de orgels en de kerken die de r.k. organisten op hun stek houden. Die kerken zijn vaak akoestische juweeltjes, zolang ze er tenminste nog staan. Want in vrijwel alle zeven bisdommen worden kerkgemeenschappen uit hun verband gerukt en in nieuwe verbanden geduwd. Waar drie kerkgemeenschappen fuseren, worden meestal twee kerken afgestoten. Bruikbare orgels zouden dan mooi een nieuwe bestemming kunnen krijgen. Helaas echter is er geen coördinatie in het behoud of in opslag van die orgels. Soms staan ze gewoon weg te rotten in de overtollige kerk. Het zou een mooie taak zijn voor de Kath. Klokken-en Orgelraad: niet het wiel uitvinden maar gewoon even kijken hoe de Vereniging voor Kerkrentmeesterlijk Beheer in de Protestantse Kerk in Nederland dat aanpakt. Voor een goed orgel kun je gewoon een goede prijs vragen en dat geld is hard nodig als straks de schadeclaims gaan komen. Niet die van al of niet misbruikte kinderen maar die van getergde kerkgangers die jarenlang naar al die honderden zeurende pornofonen hebben moeten luisteren in die evenzovele Utrechtse en Brabantse parochiekerken. [KERNSTEEK]

Wilt u reageren? Mail ons dan via

info@orgelnieuws.nl