RECENSIE Bill Evans On The Organ

cd bill evans on the organ

Jazz op orgel, het blijft een fenomeen dat regelmatig inspiratie voor nieuwe producties oplevert. Zo ook op deze schijf met bewerkingen van songs van Bill Evans.

Text Example

advertentie



Evans was klassiek opgeleid en speelde naast piano ook dwarsfluit en viool. Dat hij zonder meer erg goed in z’n vak was bewijst het feit dat de beroemde Miles Davis hem vroeg zijn groep te versterken als pianist.

De klassieke ‘roots’ van Evans zijn in zijn eigen liedjes vooral te horen in de heldere zinsbouw, afwisseling van duidelijk van elkaar verschillende thema’s en zeer goed opgebouwde harmonieën. Op deze cd vinden we ook  songs van andere componisten ‘door de bril van’ Evans.

Organist David Schollmeyer maakte op het Beckerath-orgel in de Große Kirche van Bremerhaven een cd onder de titel Bill Evans On The Organ. Het forse drieklaviers instrument heeft alles in huis voor een logische vertaling: snel aansprekende tongwerken zoals de Cromorne, een zangerige Cornet, heerlijke fluiten en relaxed klinkende prestanten. En daarbij natuurlijk een goed een duidelijk fundament om de Contrabas van het combo te imiteren.

Tot zover geen vuiltje aan de lucht. Opvallend is trouwens dat Karg-Elert en jazz elkaar soms niet veel ontlopen (zoals in Emily en Quiet Now). Toch heeft jazz op orgel vaak iets van een gedwongen huwelijk. Waar je zelfs bij een fenomeen als Wayne Marshall duidelijk verschil merkt in piano- of orgelimprovisaties op dezelfde thema’s, is er hier eigenlijk sprake van het transcriberen van songs naar een ander instrument.

Schollmeyer trekt werkelijk alles uit de kast om het orgel en de songs kleurrijk en afwisselend naar voren te brengen, maar je blijft constant het gevoel houden dat je iets mist. Nu kun je de sfeer van één muzikant natuurlijk niet vergelijken met een jazztrio waarin de musici elkaar aanvuren of muzikaal in het ootje nemen. Kijk maar eens naar Waltz for Debby, hier gespeeld door Evans c.s..

Maar uiteindelijk bepaalt dat wel of een redelijk ‘basic’ liedje muzikaal buiten zichzelf kan treden. En dat gebeurt hier – ondanks alle zeer integere en grote inspanningen – te weinig. Je vraagt je af: zou overdubben (het na elkaar opnemen en mixen van takes door dezelfde muzikant, ook door Bill Evans gebruikt) hier niet hebben kunnen helpen om de improvisatorische sfeer die jazz kenmerkt te creëren?

Kortom, voor wie eens kennis wil maken met jazz-op-orgel: dit is een mooi begin.

Bill Evans On the Organ

My Bells; Very Early; Green Dolphin Street; Emily; Quiet Now; My Romance; Unless It’s You; Peace Piece; Only Child; B Minor Waltz; You Must Believe in Spring; The Two Lonley People; My Foolish Heart; Waltz for Debby; Epilog

David Schollmeyer, Beckerath-orgel, Bürgermeister-Smidt-Gedächtniskirche (Große Kirche), Bremerhaven (D)

MDG Scene – MDG 906 2159-6, SACD, TT 66’51, 2019, € 19,99 mdg.de